چه خوشست مـن بمیرم به ره ولای مهدی
سر و جـان بـها ندارد که کنم فدای مهدی

همه نقد هستی خود بدهم به صاحب جان
کـه یکـی دقـیقه بینم رخ دلگشای مهدی

نه هوای کعبه دارم نه صفا و مروه خـواهـم
که ندارد این مکان‎ها به خدا صفای مهدی

چـه کـنم چـه چـاره سازم کـه دل رمـیده من
نـکـنـد هـوای دیگر به جز از هـوای مهدی

من دل‎شکسته هر دم به امید در نشستم
کـه مگـر عـیـان ببینم رخ دلـشگای مهدی